Stockholm Konferansı’nın temeli, İsveç’ten 1968’de BM’nin çevre sorunlarını incelemek, çözmek ve sürdürülebilir kalkınma sağlamak için uluslararası iş birliği gerekliliklerini belirlemek için uluslararası bir konferans düzenleme önerisine dayanır. 1972 yılında düzenlenen bu konferansa 114 hükümetten delegasyonlar katıldı. Konferans sırasında oluşturulan belgeler uluslararası çevre hukukunu etkilediğinden önem arz etmektedir. 1972 Stockholm İnsan ve Çevre Konferansı dikkate değer bir örnektir ve çevre ile ilgili 26 ilkeyi aydınlatan bir bildiridir. Konferansta ayrıca insan yerleşimleri, doğal kaynak yönetimi, kirlilik, çevrenin eğitimsel ve sosyal yönleri, sürdürülebilir kalkınma ve uluslararası kuruluşlarla ilgili 109 özel tavsiyeyi içeren bir eylem planı olan “Çevresel Eylem Çerçevesi” hazırlanmıştır.
Bu bildiri, bir insan hakları beyanı ve aynı zamanda çevrenin korunmasına duyulan ihtiyacın bir kabulüydü. İlk ilke, “İnsan, haysiyet ve esenlik içinde bir yaşama izin veren kaliteli bir ortamda, özgürlük, eşitlik ve yeterli yaşam koşullarına temel hakka sahiptir.” ilkesidir. Çevreyi koruma ihtiyacı, sürdürülebilir kalkınma bilincine paralel olarak belirtilmiştir ve birkaç ilke ile bağlanmıştır.
